WRegulacja ulic i odbudowa miasta Jeszcze w maju 1819 roku, do Gniezna przybył radca budowlany Regencji Bydgoskiej, który miał nadzorować odbudowę miasta. Na początek polecił on postawienie cegielni. Wkrótce po tym, na zebraniu Komitetu Odbudowy przedstawiono projekt regulacji ulic. Przewidywał on utworzenie nowej osi przestrzennej miasta na linii: katedra – kościół ewangelicki (dzisiejsza ul. Chrobrego) oraz wyprostowanie nierównoległych dotychczas ulic na w miarę prostokątne bloki. Mimo protestów mieszkańców, Najwyższa Komisja Budowlana uchwaliła ostatecznie projekt odbudowy miasta. Wydany 7 października 1819 roku dekret króla o wysokości i terminach bezzwrotnych kredytów budowlanych przyspieszył odbudowę miasta. Zgodnie z projektami odbudowy, prowadzono prace regulacyjne. Dzięki temu, obniżono znacznie poziom rynku, usunięto pozostałości fundamentów spalonych budynków, dawną fosę i resztę murów obronnych. Śladem po dawnych obwarowaniach miasta jest linia ulic: Rzeźnicka – Stroma – św. Wawrzyńca, które ciągnęły się przed murami miasta. Jedynym zachowanym fragmentem jest mur od strony ulicy Stromej, należący do kościoła św. Trójcy. w dzienną rocznicę śmierci. | Zakończenie odbudowy Gdy w 1824 roku skończył się termin kredytów, odbudowa miasta była w większości zakończona. Dzisiejszy układ ulic w centrum miasta w większości odpowiada planowi regulacji z 1819 roku. Ciekawostki Po pożarze miasta, większość budynków w ścisłym centrum została odbudowana jako piętrowa w stylu „Retablissementbau” . Z okresu odbudowy miasta (czyli do 1824 r.) zachowało się do dziś kilka budynków wybudowanych w tym stylu. Przede wszystkim na ul. Tumskiej, Dąbrówki oraz przy Rynku. Podczas rewitalizacji centrum miasta z okazji obchodów 1000 lecia śmierci św. Wojciecha i wizyty Papieża Jana Pawła II w Gnieźnie (1997 r.), wykonano nawierzchnię brukową na Rynku i ulicy Tumskiej, wyłączając je częściowo z ruchu kołowego. Nawierzchnię tę przecinają w różnych miejscach podwójne pasy czerwonych cegieł. Dzięki temu, przedstawiony został zarys dawnych ulic oraz nieistniejących dziś budynków miasta sprzed pożaru w 1819 roku. Większymi placami czerwonej cegły zostały zaznaczone miejsca, gdzie znajdowały się dawniej bramy miejskie: Toruńska (ul. Dąbrówki), Poznańska (ul. Tumska) i Pyzdrska (ul. Warszawska). Rodzicielstwa |
---|